អត្ថបទ៖លោក ប៉ែន សផល
បាត់ដំបង៖ប្រជាពលរដ្ឋដែលបានឃើញហេតុការណ៍ដ៍តក់ស្លុតនេះ បានរិះគន់ខ្លាំងៗចំពោះគ្លីននិកឯកជនចំនួន២កន្លែងនៅក្នុងក្រុងបាត់ដំបង ដែលដាច់ចិត្តបដិសេធមិនទទួលព្យាបាលក្មេងតាមការអង្វរ ក. របស់ជីតាកុមារារងគ្រោះឡើយដោយលើកហេតុផលផ្សេងៗគ្នា គឺមួយថា ប្រធានមិននៅ និងមួយទៀតថា គ្មានឧបករណ៍សង្គ្រោះ។
ហេតុការណ៍ខាងលើនេះ បានកើតឡើងនៅវេលាម៉ោង៧-១៥នាទីព្រឹកថ្ងៃទី១៥ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០១៦ ឋិតនៅក្នុងភូមិអូរដំបង១ ឃុំអូរសំបង១ ស្រុកសង្កែខេត្តបាត់ដំបង បន្ទាប់មានកុមារាអាយុជាង២ឆ្នាំម្នាក់ បានលង់ទឹកពាងហើយត្រូវជីតាបាននាំយកទៅឲ្យគ្រូពេទ្យទាំងនោះដើម្បីជួយសង្គ្រោះ។
យោងតាមរៀបរាប់របស់លោក រ៉េត អាយុ៦០ឆ្នាំ ត្រូវជាជីតាកុមារារងគ្រោះបានអោយដឹងថា: ចៅប្រុសរងគ្រោះស្លាប់មានឈ្មោះ ក្រឹម ណាសា អាយុ២ឆ្នាំរស់នៅភូមិ ឃុំកន្លែងកើតហេតុ។ មុនពេលកើតហេតុឪពុកម្ដាយក្មេងជនរងគ្រោះបានផ្ញើកូននឹងតាយាយ ហើយនាំគ្នាទៅលក់មាន់នៅឯផ្សារដូចសព្វដង មិនយូរប៉ុន្មានរូបគាត់បានដើរទៅខាងមុខផ្ទះដោយទុកចៅអោយនៅលេងជាមួយនឹងយាយ ខណះដែលយាយកំពុងអង្គុយកាប់អុសស្រាប់តែបាត់ចៅហើយពួកគាត់បាននាំគ្នាដើររកក៍ប្រទះឃើញចៅនៅក្នុងពាងទឹកតូចមួយបាត់ទៅហើយ ។ភ្លាមៗនោះ គាត់ក៍ស្ទុះស្ទាដឹកយកទៅអោយពេទ្យដើម្បីសង្គ្រោះបន្ទាន់ លុះដឹកទៅដល់មន្ទីរពេទ្យសំរាកព្យាបាល “ហេង ឈុន” ស្ថិតក្នុងភូមិបែកចានថ្មី ក្នុងក្រុងបាត់ដំបង ត្រូវបានបុគ្គលិកពេទ្យស្រីពីរនាក់ចេញមកប្រាប់ថាអត់ទទួលទេ ព្រោះលោកប្រធានមិននៅ។ភ្លាមនោះលោកក៍បានដឹកទៅពេទ្យឯកជនព្យាបាលក្មេង”ជា ពៅ” ១កន្លែងទៀតនៅក្បែរផ្សារថ្មី ត្រូវបុគ្គលិកពេទ្យនៅទីនោះបានស្ទង់មើលបេះដូងរួចប្រាប់អោយបញ្ជូនទៅមន្ទីរពេទ្យបង្អែកខេត្តព្រោះកន្លែងគាត់គ្មានឧបករណ៍សំរាប់សង្គ្រោះនោះទេគឺគ្រាន់តែមើលជំងឺទូទៅធម្មតាប៉ុណ្ណោះ។ ការអូសបន្លាយពេលវេលានេះទីបំផុតជីតាជនរងគ្រោះបានយួរញឹងដឹកចៅដ៍អភ័ព្វទាំងអាការរន្ធត់ផង ខឹងផង បន្តទៅកាន់មន្ទីរពេទ្យបង្អែកខេត្ត ។បន្ទាប់ពីបានរៀបចំបញ្ចូលខ្យល់អុកស៊ីហ្សែនទើបដឹងថាកុមារារងគ្រោះបានដាច់ខ្យល់ស្លាប់បាត់ទៅហើយ។
តាមការអោយដឹងពីលោក ហេង ឈុន ដែលជាម្ចាស់មន្ទីរពេទ្យសំរាកព្យាបាល” ហេង ឈុន” បានបកស្រាយប្រាប់សារព័ត៌មានតាមរយៈទូរស័ព្ទថា៖ ពេលដែលដឹកជនរងគ្រោះទៅដល់កន្លែងរបស់លោកស្របពេលដែលលោកមិនបាននៅគឺនៅតែបុគ្គលិកស្រីៗគ្នាមិនហ៊ានទទួល ម្យ៉ាងទៀតមើលទៅក្មេងរងគ្រោះគឺមានសភាពធ្ងន់ធ្ងរទៅហើយព្រោះរយះពេលកន្លងមកខាងមន្ទីរពេទ្យតែងតែទទួលអ្នកជំងឺឋិតក្នុងសភាពធ្ងន់ធ្ងរព្យាបាលហើយបានស្លាប់ច្រើនមានរឿងទើបខាងមន្ទីរពេទ្យមិនទទួលអ្នកជំងឺមានសភាពធ្ងន់ៗទេ។
យ៉ាងណាក៏ដោយចុះ កុមារាអាយុជាង២ឆ្នាំម្នាក់បានស្លាប់ក្រោមក្រសែភ្នែករបស់សាក្សីជាច្រើននាក់ដែលបានឃើញហេតុការណ៍នេះ ហើយគេអាចសន្និដ្ឋានបានមួយកម្រិតពីបេះដូងសប្បុរសធម៌នៃអ្នកប្រកបរបរសង្គ្រោះជីវិតមនុស្ស ដោយមិនចាំបាច់និយាយដល់ពីក្រមសីលធម៌ និងវិជ្ជាជីវៈនោះផងទេ។សាកល្បងធ្មេចភ្នែកហើយរំពឹងគិតទៅដល់អារម្មណ៍របស់ឪពុកម្តាយកុមារារងគ្រោះ…ពិតជាមិនអាចកាត់ថ្លៃបានឡើយ ។ចុះបើជាយើងវិញ នឹងមានអ្វីកើតឡើង…?
