ខេត្តកំពត:នៅជើងភ្នំឈ្ងោកភ្ញៀវទេសចរត្រូវដើរពីផ្លូវភ្លោះអមសងខាង ប្រឡាយកាត់តាមភ្លឺស្រែប្រមាណជា ៥០ ម៉ែត្រ លោកអ្នកនឹងទៅដល់បញ្ជរបង់ប្រាក់នៅក្បែរច្រកចេញពីរូង ល្អាង។ ប៉ុន្ដែសូមកុំបារម្ភចំពោះភ្ញៀវជាតិការបង់ប្រាក់នេះតម្រូវឲ្យ សម្រាប់តែភ្ញៀវបរទេសប៉ុណ្ណោះដែល មានតម្លៃត្រឹមតែ ១ ដុល្លារក្នុងម្នាក់ល្អាងភ្នំឈ្ងោកទីឋានវត្ថុស័ក្ដិសិទ្ធិដ៏វ័យ ចំណាស់មុនសម័យអង្គរ ស្ថិតនៅក្នុងឃុំត្រពាំងព្រីង ស្រុកកំពត ភាគឦសានចម្ងាយប្រមាណ ៨ គីឡូម៉ែត្រពីទីរួមខេត្ដកំពត ជារមណីដ្ឋានរំលេចភាពទាក់ទាញដល់ភ្ញៀវទេសចរ ចូលចិត្ដដំណើរបែបផ្សងព្រេងជា ពិសេសជនបរទេសធ្វើឲ្យពួកគេដក់ជាប់អារម្មណ៍មិនចាកចេញពីតំបន់ទេសចរណ៍ធម្មជាតិនេះឡើយ ។
ដើរតាមជណ្ដើរថ្មល្បាក់ ២០០ កាំឆ្ពោះឡើងភ្នំ និងចុះចំណោតចូលល្អាងដំរីធំមួយកំពុងតែរង់ចាំស្វាគមន៍ភ្ញៀវទេសចរ គ្រប់ពេលវេលា។
កំពុងតែឈររេរានៅមុខប្រាសាទសង់ពីឥដ្ឋព័ទ្ធជុំវិញដោយច្រក ល្អាងជា ច្រើនស្ថិតក្នុងស្ថានភាពងងឹតស្លុបដែលភ្ញៀវទេសចរមើលមិន ឃើញទិសតំបន់អ្នកនាំភ្ញៀវតូចល្អិតវ័យ ៨ ឆ្នាំ ឈ្មោះ វុទ្ធី បានចូលមកបង្ហាញផ្លូវចុះយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញដោយមិនចាំបាច់ត្រូវការ ភ្លើងបំភ្លឺផ្លូវឡើយ។
នៅក្នុងល្អាងមានច្រកតូចៗជាច្រើន វុទ្ធី បានណែនាំផ្លូវដល់ទេសចរដើម្បីឲ្យពួកគេគយគន់ទិដ្ឋភាពល្អាងថ្មតាម ស្ថានភាពច្រកកន្លុកកន្លៀតបត់ បែនអមដោយការអត្ថាធិប្បាយត្រួសៗអំពី សណ្ឋានថ្មនៅតាមដំណាក់ កាលនីមួយៗតាំងពីច្រកចូលខាងលើរហូតដល់ផ្លូវ ចេញខាងក្រោមដែល មានចម្ងាយប្រមាណ ១០០ ម៉ែត្រ។
ហាក់ដូចជាមានទេពកោសល្យខាងណែនាំភ្ញៀវរុលចូលមាត់ល្អាងតូចៗ ប្រកបដោយសុវត្ថិភាពកូនសិស្សទើបរៀនថ្នាក់ទី ១ រូបនេះថែមទាំងប្រាប់ភ្ញៀវពេញវ័យនូវជំហានដើរការដាក់ជើងលើ គន្លាក់ថ្ម និងវិធីលូនក្រាបឆ្លងផ្លូវចង្អៀតដើម្បីបញ្ចៀសរាល់ឧបសគ្គដែលអាច កើតឡើងជាយថា ហេតុ។
ទៅដល់ខាងក្នុងល្អាងដែលបំភ្លឺដោយភ្លើងពិលផ្លុងៗមគ្គុទ្ទេសក៍ ខ្លួនតូចរូបនេះបានបង្ហាញផ្លូវភ្ញៀវទៅទស្សនាថ្មខ្សាច់រំលេចពណ៌ ព្រាកៗនៅរូងផ្លូវទ័លជាពិសេសជញ្ជាំងល្អាងដែលមានសភាពក្រហេងក្រហូង ព្រម ទាំង សត្វប្រចៀវហើរឆ្វៀលឆ្វាត់មុនពេលដើរឆ្លងស្ពានឈើកាត់ទឹកភ្លៀង ដែលឡើងជន់លេចបាតល្អាងនៅរដូវវស្សា។
ជ្រកក្នុងល្អាងប្រាសាទដែលនៅរក្សាបានទ្រង់ទ្រាយដើមល្អស្អាតនេះ ត្រូវ បានអ្នកបុរាណវិទូអះអាងថាបានកសាងដើម្បីឧទ្ទិសដល់ព្រះសិវៈ នៃព្រហ្មញ្ញសាសនានៅសតវត្សរ៍ទី ៧។
លោកបណ្ឌិត មីសែល ត្រាណេ ជាបុរាណវត្ថុវិទូបានអះអាងថាប្រាសាទ បុរាណនេះត្រូវបានកសាងនៅសម័យ អន្ដរកាលរវាងនគរភ្នំ និងចេនឡាក្នុងឆ្នាំ ៦១៧ ។
លោក បន្ដថា៖ «វាជាប្រាសាទដ៏កម្រដែលត្រូវបានកសាងសម័យថាឡាបរិវាត់អន្ដរកាលរវាង នគរភ្នំ និងចេនឡា។ យោងតាមឯកសារចិនបង្ហាញថាសម័យនរគភ្នំបានរលត់រលាយទៅក្នុងឆ្នាំ ៦៤៩ ជំនួសដោយសម័យចេនឡា»។
អំពីថ្មដុះជារាងលិង្គទ្រយោនីដែលដុះពីលើពិតានល្អាងភ្នំចុះ ក្រោម និងដុះពីក្រោមទល់គ្នានៅនឹងបរិវេណក្នុងប្រាសាទលោកបណ្ឌិតផ្នែក បុរាណ វិទ្យារូបនេះបានលើកឡើងថា៖ «វាជាទីកន្លែងសក្ការៈដ៏ពិសិដ្ឋមានបារមីកាន់សម្រាប់ការបួងសួង របស់ប្រជាជនខ្មែរឲ្យជួបតែសេចក្ដីសុខ។ ទឹក សន្សើមដែលហូរស្រក់តាមថ្មដុះនេះកាន់តែច្រើនកាន់តែមានភាព ពិសិដ្ឋ»។
លោកបានបន្ថែមថាវាជាទីឋានពិសិដ្ឋប្រាកដមែនសូម្បីតែនៅអឺរ៉ុប ក៏ពួក គេ មានជំនឿចំពោះការបួងសួងនៅទីឋានស័ក្ដិសិទ្ធិនេះដែរ។
ជាមន្ដ្រីមន្ទីរទេសចរណ៍ខេត្ដកំពតដែលកំពុងប្រចាំការនៅបញ្ជរ បង់ប្រាក់ លោក អ៊ិត រ៉េង បានឲ្យដឹងថា៖ «ជាទូទៅភ្ញៀវមកលេងប្រាសាទនេះភាគច្រើនជាជនបរទេសដែលខ្លះបាននាំ ទាំងកូនក្មេងតូចៗមកចូលល្អាងផងដែរពាក់ព័ន្ធនឹងចំនួនភ្ញៀវប្រចាំ ថ្ងៃលោកលើកឡើងថា៖ «មិនទៀង ទាត់ទេពេលខ្លះក៏មានច្រើនហើយពេលខ្លះសឹងតែគ្មានផង។ ជាមធ្យមមានភ្ញៀវប្រមាណពី ១០ ទៅ ២០ នាក់»៕
